Najlepszą lokalizacją dla elektrowni fotowoltaicznych pod względem wykorzystania terenu są obszary poprzemysłowe, czyli takie, gdzie nie ma innego wartościowego wykorzystania terenu. Nawet na obszarach uprawnych znaczna część terenu elektrowni fotowoltaicznej może być przeznaczona na inne zastosowania produkcyjne, takie jak uprawa roślin czy bioróżnorodność.
Technologia elektrowni fotowoltaicznych
W niektórych przypadkach na sąsiednich terenach powstaje kilka różnych elektrowni słonecznych, mających odrębnych właścicieli i wykonawców. Farmy słoneczne mogą być również kolokowane z farmami wiatrowymi. Większość elektrowni słonecznych to naziemne systemy fotowoltaiczne, znane również jako elektrownie fotowoltaiczne pracujące w wolnym polu. Mogą one mieć stałe nachylenie lub wykorzystywać jedno- lub dwuosiowy tracker słoneczny. Chociaż tracking poprawia ogólną wydajność, zwiększa również koszty instalacji i konserwacji systemu. Inwerter słoneczny przekształca moc wyjściową matrycy z prądu stałego na prąd zmienny, a połączenie z siecią energetyczną odbywa się za pomocą trójfazowego transformatora wysokonapięciowego o napięciu 10 kV i wyższym. Matryce słoneczne są podsystemami, które przekształcają przychodzące światło w energię elektryczną. Składają się one z wielu modułów słonecznych, zamontowanych na konstrukcjach wsporczych i połączonych ze sobą w celu dostarczenia mocy wyjściowej do elektronicznych podsystemów kondycjonowania energii.
Formą pośredniej zachęty, która została wykorzystana do stymulowania inwestycji w elektrownie słoneczne, były ulgi podatkowe dostępne dla inwestorów. W niektórych przypadkach kredyty te były związane z energią produkowaną przez instalacje, np. Production Tax Credits, w innych przypadkach kredyty te były związane z inwestycją kapitałową, np. Investment Tax Credits.