Ulepszanie cieplne jest rodzajem obróbki polegającej na połączeniu hartowania z wysokim odpuszczaniem. Stosowana jest na odpowiednie wyroby stalowe, które poddawane są obróbce skrawaniem. Proces ten powoduje wzrost właściwości plastycznych, takich jak udarność, wydłużenie, przewężenie, wzrost wytrzymałości na rozciąganie i odporności na pękanie oraz spadek twardości.
Materiał konstrukcyjny do ulepszenia cieplnego
Procesowi ulepszenia cieplnego poddaje się stale konstrukcyjne wyższej jakości, niskostopowe oraz stale stopowe średnio węglowe, o odpowiedniej wysokiej hartowności, zawierające zwykle dodatek chromu, niklu lub molibdenu. Właściwości stali 42crmo4 zawdzięczane są rodzajami mikrostruktury, która powstaje podczas obróbki cieplnej. Nosi ona nazwę struktury sorbitycznej. Stal 42crmo4 jest bardzo ciężko spawalna, dlatego nie nadaje się do konstrukcji spawanych. Jeśli spawanie jest niezbędne, zaleca się przeprowadzenie dodatkowej obróbki termicznej, która przywróci początkowe właściwości fizykochemiczne. Materiał ten charakteryzuje się dużą twardością oraz wysoką hartownością. Ulepszanie tej stali zapewnia duży stosunek granicznej wartości plastyczności do wytrzymałości na rozciąganie, zachowując dużą ciągliwość. Znakomicie nadaje się do hartowania powierzchniowego oraz do azotowania. Temperatura odpuszczania zależna jest od gatunku stali, ale w większości przypadków kształtuje się na poziomie około 500 stopni Celsjusza.
Podsumowując, stal do ulepszenia cieplnego o oznaczeniu 42crmo4 we względu na swoje właściwości mechaniczne doskonale nadaje się do części pracujących w układach ciernych, narażonych na duże naprężenia skrętne i obciążenia zmienne, takie jak wałki, sworznie, bolce i inne elementy pracujące w trudnych warunkach, takie jak wały korbowe i koła zębate.